6)zondag 2/9 2018

Wat een onweer vannacht! We zitten in Barrettali. Dat is onder aan een berg bij de zee. Heel mooi plaatsje. Gisterenavond nog lekker gegeten en verheugd uitgekeken naar de tour van vandaag. Een mooie zonsondergang dus de hoop op een zonnige dag was groot. Maar om 5 uur werd deze met een KNAL de grond ingeslagen. Het begon, volgens mij op zee met wat gerommel. Maar toen moest het de berg over dus het kwam echt dichtbij. Van die knisperende bliksem en dan meteen zo’n knetterende slag. Best leuk om te bestuderen als je in bed ligt. Enfin, eenmaal boven aan de berg aangekomen werd de donder wat normaler. Wel veranderde het geluid en leken de slagen terug te echoën zodat het als een laag gerommel klonk verder landinwaarts. Het zal tot vanmiddag regenen en bewolkt blijven hier. Dus weg vergezichten. Jammer. Maar we gaan er niet op wachten. We gaan gewoon op zoek naar een droog plekkie en een bezienswaardigheid of zo. Vooralsnog zijn de meeste tips oude kerkjes en begraafplaatsen bij Theo zijn App. Ok..... het is zondag en we hebben er zin in ! Positieve zijde van de mist :het is dan wel weer spannend als we door de bergweggetjes krinkelen. Chapeau voor Theo’s stuurman kunsten ....... en geduld! Want af en toe hoor ik zelf” pas op! Kijkuit! Niet zo snel ! En voorzichtig! “uit mijn eigen mond komen. ( en dat is alleen nog maar als ik er op ga letten ! waarschijnlijk onbewust wel heel vaak) Haha. Het valt mee in het begin. Veel wolken maar droog. We rijden door de wijnstreek en langs de kust. Richting het zuiden. De bussen met andere toeristen gaan richting het noorden. We komen door kleine plaatsjes met oude ruïnes. Dan door rotsachtig gebergte. Heel mooi gesteente in allerlei kleuren van zwart en kopergeel naar vuurrood. Dan dalen we weer af naar heuvels met lage bossen. Onderweg kopen we brood en eitjes om te picknicken nu het weer wat beter wordt. Helaas is er geen vlak punt te vinden om koffie te zetten dus wordt dat gewoon een broodje ham in de auto. Voor mijn foto app uitdagingen moet ik fruit aan de boom fotograferen. (Dit is een spelletje waarbij je leert fotograferen door te kijken hoe anderen dat doen). We stoppen bij een cactus met vruchten die ik bij Appie Hein ook wel eens zie liggen. Ik maak foto’s en Theo plukt er alvast eentje. Nou zitten er bij appie geen stekels aan....... en bij deze verse soort zijn ze ook amper te zien. Je voelt ze pas als ze in je vel zitten en dan begint het te prikken en te kriebelen. Je raadt het al. We zitten onder de haarfijne stekels. Theo zelfs in zijn lippen en ik gelukkig maar twee in de bovenlip. Nou we zijn er wel weer even zoet mee. Mijn moeder zei altijd dat je dan door je haren moest woelen als je stekels in de hand had. Jaja nu jeukt het ook nog op mijn kop! Haha ze zijn zo dun en fijn dat ze meteen afbreken. Net iets boven de huid. Dus het voelt als een splinter als je ergens tegenaan komt. Overigens heel lekker dat cactus fruit. Om half drie vinden we eindelijk een parkeerplaats die voldoet aan de afmetingen van onze voiture. En eindelijk koffie! En handen wassen zodat we enigszins van dat geprik afkomen! Serragio is een mooi dorpje. Natuurstenen huizen en het ligt tussen, hoe kan het anders, de bergen. Tja, we wilden de citadel in Corti gaan bekijken maar daar stond alles vol en de straatjes waren te smal. Morgen maar een andere citadel proberen, er zijn er genoeg. We rijden de witte rotsen in. Bergen met een karteltop zonder begroeiing. We rijden door de naaldbomen onder de stenen door. Ruig landschap hier. Rond 5 uur in de middag zijn we al bijna het eiland half rond. Wat is het een mooie natuur hier. Wat jammer dat het Frankrijk is. Overal waar een uitleg over een bezienswaardigheid gegeven wordt is het alleen in het Frans geschreven. En o wee.... in sommige restaurantjes worden ze zelfs chagrijnig als je hun niet verstaat. Gelukkig kennen we het woord bier in alle talen! Met eten kun je wel een gokje wagen maar drinken is belangrijk. We gaan een pilsje pakken in Ajaccio aan de haven. Een grote stad voor ons doen maar er is een parkeerplaats en een terrasje. Het zonnetje schijnt en all is well. Er is zelfs een citadel en het geboortehuis van Napoleon. Even erin en eruit. Haha. Het was niet erg interessant. We gaan naar ons hotel. Een goedkoop kamertje” met uitzicht op de straat, dan kunt u gezellig naar de mensen kijken “ stond er in de omschrijving. Ik verheug me op een kamer á la Kaapverdië met een orkestje en terrasje onder ons raam in een gezellig klein straatje. Helaas we komen bedrogen uit. We zitten aan de grote drukke weg naar en van de stad. Haha. Eigen schuld dikke bult Moet ik maar niet zo goedkoop doen ! We troosten ons maar met een lekker etentje. En toch maar even gegoogeld op “cactusvijgenstekels verwijderen” . Een gekauwde kauwgum doet het goed. .....Dus malen met die kaken. Haha