7)kermismaandag 3/9 2018

Voor het eerst in jaren ga ik kermismaandag in Geldrop overslaan. Jammer maar tradities duren ook niet eeuwig en gammele geiten zijn ook hier te zien. Tja de keuze was zwaar maar het scheelde 11/2 week vakantietijd en die wilde ik ook niet missen. Volgend jaar weer! 

We zijn laat vandaag. Heerlijk geslapen en totaal geen last gehad van verkeer, dankzij de luiken en het dubbele raam. 

We gaan weer naar het noorden maar nu langs de westkust af. 

Eerst even boodschappen doen bij de Spar want vandaag wordt onze eerste picknick een feit ! 

We hebben die stoeltjes en tafel en gasstel niet voor niks meegenomen! 

In eerste instantie is er geen vlak stuk te bekennen. Maar dan vinden we een mooie boom op een stuk gras. Perfect!  

Het is een gepuzzel hoe alles werkt en in elkaar gezet dient te worden. 

Als dat getackeld is (tafeltje staat, gaspit aan,water in de pan, eitje erin ) begint het ineens verdacht te stinken. In eerste instantie denk ik nog dat het de nieuwigheid van het gasstelletje is, maar even later blijkt het tafelblad aan het smelten te zijn. 

We zijn er nog net op tijd bij en zetten het vuur op een steen. 

Dan krijgen we bezoek van een koe. Haha volgens mij staan we op zijn stukje want ineens vallen de koeieflaters ,die  achter de auto liggen, op. 

Hebben we toch nog een beetje van de Geldropse kermistraditie : “het strontvoetbalgevoel! “

Na een heerlijke brunch onder de boom gaan we weer verder. Alles  is goedgekomen. De boom staat er nog en hij brandt niet. 

We rijden een berg op met veel bebossing en vooral veel loslopende varkens. Op een plek staan veel auto’s. Dus daar moet iets te zien zijn. En ik heb een bord zien staan met “cascade” dus draaien want dat is natuurlijk een spectaculaire waterval als er zoveel mensen staan. Het blijken echter wandelaars te zijn. Iedereen is zich aan het omkleden. Echte wandelschoenen aantrekken en ik hoor een Oostenrijker vragen naar zijn “ wander pulli “. Jee die maken er werk van. Kom ik aan met mijn teenslippers en maxirok. Haha. Ik doe net of ik gek ben en we gaan kijken. Gelukkig is het niet zo ver lopen en we zien een ravijn maar geen waterval. De droogte heeft hier ook toegeslagen denk ik. 

Na even van het uitzicht te hebben genoten gaan we weer verder. Bergaf naar een meer en dan weer bergop. Dit is de mooiste route tot nu toe. Een canyon van de bovenste plank. Diepe afgronden en ruige rotsen. Een beetje Gaudí achtig uitgesleten want ze doen me aan de Sagrada familia denken. Onder ons een riviertje en naast ons een muurtje van 10 cm hoog. 

Prachtig prachtig!  En lekker in het zonnetje maar dat duurt niet lang. Als we door de 20 km lange canyon zijn betrekt de lucht en wordt het weer grijs en grauw. 

Maar gelukkig komen we aan de andere kant van de berg uit. 

Na veel 5 en 6en hebben we dan eindelijk een slaapplaats. We werden een paar keer door Google naar de verkeerde plek gestuurd. Maar uiteindelijk om half 6 aan het zwembad geëindigd.