12)zaterdag 8/9 2018

Terwijl we ons welkomstbiertje drinken worden voor op de straat stalletjes neergezet. 

Ik loop naar de kerk en daar wordt in de regen buiten de rozenkrans gebeden. Op hetzelfde moment begint ook de kermis. De pater komt er bijna niet bovenuit. Maar een paar notabelen gaan er wel voor zorgen. De weesgegroetjes zijn een stuk korter als bij ons. 

Dan komen er in groepen steeds meer mensen in verschillende klederdracht. Allemaal uit een andere streek of dorp. En allemaal naar hun stand gekleed. De rijken met goud behangen en mooie dure kleden en sjaals om de armen met een bos stro of een simpel hoofddoekje. Ook de herders zijn vertegenwoordigd. Een eeuwenoude traditie. Een man die eigenlijk in Duitsland woont maar hier is geboren legt het ons allemaal piekfijn uit. We mogen zelfs met de heilige van zijn dorp op de foto. Elke week een processie in een ander dorp. 

Helaas loopt het wat uit en is het al donker als ze rond gaan trekken. Twee enorme ossen trekken de kar met het beeld. Die worden daar speciaal voor opgeleid. Ervoor eerst de mensen in klederdracht dan een paar duizend mensen al biddend met kaarsjes dan de paarden en pastoors en de ossen. 

Erg indrukwekkend allemaal. 

Tijdens de processie gaat de klokkenluider van de kerk helemaal uit zijn dak. Haha. Ik kom niet meer bij. Zie filmpje. 

Na dit geloofgeweld is het tijd om te eten dus we lopen de pleinen op. Heerlijke speenvarkens zo van het spit. Knapperig gebakken. Dan nog een biertje en op naar het concert van Tazena. Het loopt uit en we wachten een uur op het veld. Dan begint het voorprogramma pas. Een gillende zangeres kan onze goedkeuring niet wegdragen, dus wij gaan naar onze kamer om daar nog tot laat te genieten van het feestgedruis. 

Om 7 uur gaan de klokken weer los voor de eerste mis.  

We moesten gisteren van de carabinieri onze auto eigenlijk al wegzetten maar toen kwam de processie al. De ossen konden er net langs. Dus vanmorgen voor de processie van 9 uur zijn we alweer op pad. 

We rijden door het redelijk vlakke land naar Sant’Antioco. Aan zee! Dat moet ook wel want het is een eiland. Het vierde grootste eiland van Italië. Een groot museum. Hier woonden de eerste Europeanen , Funiciers en ook veel gevonden uit de punische tijd. ...... Of zoiets. En dan moeten we nog naar het museum Haha. 

Eerst een bakkie doen want het is nog vroeg. 

Het museum bestaat uit een paar oude muurtjes en een hoop aardewerk wat er nog verrassend nieuw uitziet voor 2000 jaar oude potten. 

De wandeling naar de ruïne van de burcht laten we achterwege. Het is 12 uur en met 32 graden kun je beter iets gaan drinken.  

We brunchen in de haven van Calasetta. 

Ik moet nog een foto maken van een handwerksman. En ik zie een mandenvlechter in een garagebox zitten. Als ik vraag of ik een foto van hem mag maken schrik ik me een hoedje. Hij staat op en haalt achter uit de schuur zijn hele voorraad mandjes. Ik ben al bang dat ik moet kopen. Maar hij stalt ze voor zich uit en gaat zitten werken. Prego maak nu de foto maar. Ik voel me toch wel schuldig dat ik hem werk heb bezorgd maar het is geen probleem. Super-aardige mensen hier! 

Het is inderdaad een eiland bezaaid met kleine ruïnes en opgravingen. Achter de brug naar Sardinië staat een gedeelte van een Romaanse brug, maar daar hebben wij nog een hele van in Maastricht dus wordt er niet gestopt voor een foto. 

We rijden naar Buggerru en boeken een kamer bij een boer. 

Eerst even kijken blijkt het een kurkboer te zijn. Haha heb ik net heel blij een kurken fruitschaal gekocht ligt het hier metershoog opgestapeld. En wel zo groot dat je er een huis van kunt bouwen. Zucht, heb ik weer! 

We gaan voor een drankje naar Buggerru. Ook hier ruïnes wat de klok slaat maar van recenter datum. Opruimen ho maar. Zet er gewoon een nieuw hotel voor en klaar! Wel een prachtige route , hoog boven de kust onder spierwitte rotsen door. Grotten en spelonken in de bergen en hier en daar een canyon. 

Dan door wederom de kleine paadjes naar de haven en even naar het strand. 

Wat hebben we het goed! Als we de bevestiging van booking krijgen gaan we weer terug naar de kurkboer. 

Mooie kamer en het restaurant wordt nog een verrassing want eten wat de pot schaft bij de boer. Maar wel typisch Sardijnse gerechten. Heerlijk hoop ik. 

Morgen meer!