11)vrijdag 7/9 2018

Het begint al goed vandaag. Haha. 

We hebben gisteren bij het boodschappen doen wat plastic handschoenen meegepikt uit de winkel. ( die waren gratis bij het fruit als je jezelf wil bedienen ter hygiëne.). Eigenlijk bedoeld om nog een poging tot het plukken van de cactusvijgen te wagen. Maar nu zaten we in dat restaurant en het voorgerecht bestond uit ham kaas en wel zo veel dat we bang waren dat we het hoofdgerecht niet meer weg konden krijgen. Dus hadden we wat ham, worst en kaas in de handschoen gedaan om later in de koelkast te leggen. En ...... je raadt het al ......vergeten.Dus vanmorgen zit dat goedje nog in mijn tas. En dat komt Theo goed uit want het ontbijt is alleen jam en zoetigheid. Ik vrees dat het een zweterig goedje was maar T had er geen last van. 

Vannacht de was gedaan maar niet droog gekregen dus we gebruiken de auto maar als droger. Het kampeerleven begint een uitdragerij te worden Haha 

Het is bewolkt maar wel al 30 graden. Arbatax was een aanrader! 

We krijgen tips van de gastvrouw   , dus we gaan richting ghost town Gairo. 

We rijden maar weer eens een berg op. Aan de overkant van de ravijn zien we hele steden als zwaluwnesten tegen de berg geplakt. En als we boven zijn inderdaad een ruinestad. Vervallen huizen overgroeid met vijgenbomen en ander groen. Alleen de kerk staat er nog in alle  glorie tussen. Waarschijnlijk pas een bruiloft geweest want de linten hangen nog op de oprit naar de deur  

Verder gaat het weer. Bergje op want nog steeds niet aan de top richting  de watervallen van Sadali. Das wel lachen. Het is wel een mooi dorpje met in het midden een verassende waterval. Piepklein maar hij valt over klimop wat wel mooi is. Ook loop ik even naar de grot. Ook klein maar hier komt al het water samen om in een bodemloos gat te vallen. 

Het is weer bewolkt als we verder rijden richting Cagliari. De hoofdstad

We dalen af naar de zee, rijden door landbouw gebied met veel windmolens. Geen dramatische uitzichten meer. Een anticlimax. 

We lunchen op de hoogvlakte met Pane Carasau (men noemt dit brood carta da musica, omdat het zo dun is dat het op papier lijkt en lawaai maakt wanneer je er in bijt. )en ( heel toepasselijk) sardientjes. 

Het brood is zo dun als chips en heel lekker. Wordt met griesmeel gemaakt en is maanden lang houdbaar. 

De rest van de weg is best saai. Af en toe zien we nog een ruïne van de originele huisjes. Een soort kleine ronde brede schoorsteen. Het lijkt een beetje op de onderkant van een molen. Zonder dak. 

We slaan Cagliari , bij nader inzien, maar over. Veel te druk en ook Elmas. Hoewel de naam mij wel aansprak. Boeken een kamer in Uta voor weinig en komen midden in een of ander mariafestival terecht. En aangezien we in de santamariastraat zitten staan alle tentjes voor de deur. We krijgen een welkomsbiertje en tapas. Helaas regent het een beetje maar dat mag de pret niet drukken.  Er is een restaurant maar er is morgen ook een bruiloft hier dus die is dicht. 

We gaan het meemaken vanavond. Maar daarover morgen meer.