Dag 4. 17-10-2019. Magaz de Pisuerga- Aracena

Tamelijk onrustig nachtje na het late diner. Maar we ( of ik) slapen uit tot half negen. 

Het is grijs buiten maar belooft 23 graden te worden onderweg. 

Aangezien het miezert besluiten we nog even de A62 aan te houden en wat kilometers te maken. 

Sevilla halen we niet en we vinden ook geen hotel waar je de auto kunt parkeren. We besluiten naar Aracena te gaan. 

Een bosrijk gebied in een natuurpark waar de zwartvoet varkens eikeltjes eten en waar dan later de Pata Negra iberico ham van wordt gemaakt. 

Maar eerst nog effe rijden. Het zonnetje komt in de verte in zicht. 

Het uitzicht is saai. Gouden graanvelden die net geoogst zijn. Zo ver als je kunt kijken. En heel veel kerken. En kleine dorpjes waar we niet in kunnen vanwege de smalle straatjes. 

“De graanschuur “ van Spanje volgens T. 

We nemen al een voorproefje op de PataNegra met een broodje ham bij de koffie. 

We rijden langs de grens met Portugal af naar het zuiden. Achter Salamanca wordt het weer iets heuvelachtiger en zien we meer bomen. 

Waar 37 jaar geleden de wegen omzoomd werden door grote reclameborden. Met name de sherrystier. Hebben we nog maar 1 stier gezien en is alle reclame verdwenen. Das mooi ! 

Ineens zitten we in de mist. Raar ! in de verte zie ik nog een stadje vol in de zon liggen. Zitten we zo hoog of hangen de wolken zo laag. Het duurt lang. Een paar uur rijden we door de motregen en mist. Jammer maar dit is wel het moment voor een museumpje.  

We zien olijfbomen en kurk bomen door de mist. Af en toe komt er een ruïne voorbij. 

Om half drie houdt het op met regenen. Gelukkig. We hebben ineens 22 graden. 

Bij Monesterio dienen de eerste witte dorpjes zich aan. Mooi gezicht zo. Zelfs zonder zon wordt je er blij van. 

En als we uitstappen bij het ham museum schijnt de zon. Eerst een wijntje want daar ben ik wel aan toe. De man achter de bar begint meteen over die gekke Nederlander die zich met zijn kinderen 9 jaar opgesloten heeft.  

Ik zeg maar meteen dat het eigenlijk een Oostenrijker is en lid van de moonsekte. We willen geen verkeerde indruk maken, toch? . Haha. 

En dan gaan we leren hoe de ham gemaakt wordt. Het museum is best informatief maar het gaat ons meer om de ham. Dus we kopen een paar stukken en na een snel rondje langs de hammen en geslachte varkens rijden we naar het Hotel. Prachtig ding , ligt op een berg en halverwege is een parkeerplaats. T luistert een keer naar mij en parkeert braaf op dat plekje. Dus wij die halve berg opgesjouwd met ons hebben en houwen. Komen we boven ......blijken we ook voor de deur de auto kwijt te kunnen. T. Weer naar beneden om de auto te halen. Haha  ja je moet maar naar me luisteren. 

Weer wat geleerd. We hebben prachtig uitzicht en restaurant en bar naast de deur. Joepie. Beer o’clock. En bijna half past wine. 

Het jachtseizoen is hier geopend dus ik ben benieuwd naar de maaltijd. Maar daar over morgen meer. 

Nog even een lesje over de Iberico ham van hier: het varkens ras heeft zwarte poten , vandaar Pata Negra. Ze worden grootgebracht en rond deze tijd van het jaar worden ze onder de kurkbomen uitgezet waar ze de eikeltjes van opeten. Het laatste jaar van hun leven krijgen ze eikeltjes van de kurkbomen en nog 2 andere eikelsoorten. Daardoor krijgt de ham zijn smaak. Maar de ham die na de herfst wordt geoogst schijnt het lekkerst te zijn.