Dag 7 zaterdag 5/12 in Ramchang Batambang.

We zijn om 7 uur weer paraat. Ik word wakker van de gekko's en andere diertjes. De gekkòh roept zijn eigen naam. Die ander klinkt alsof er een paar keien tegen elkaar kletsen.  

We zitten midden in de rijstvelden bij een familie op bezoek. Er wordt weinig gepraat want ze spreken geen Engels. Maar zijn super aardig en met handen en voeten kom je een heel eind. 
We regelen een Tuktuk voor de dag en nemen een Australische vrouw mee die anders de hele dag hier vastzit, omdat haar zoon buikloop heeft. 
Maar hij geneest wonderbaarlijk snel en gaat ook mee. Gezellige mensen.

 
Om elf uur komt de Tuktuk chauffeur en we vertellen wat we zoal willen zien.Hij praat helaas geen Engels maar vindt alles goed. Na wat foto's van trip advisor te hebben getoond weet hij wel wat we willen. 
Eerst brengt hij ons naar een tempel. Die stond niet op de plaatjes maar is zo indrukwekkend groot dat we het geen punt vinden. Een immense Boeddha zit er  naast. Sebastian ( de zoon) klimt al naar de boven. Maar hij is ook pas 16. Achter de Boeddha staat ook een heel oude overwoekerde hoop stenen wat ooit tempel is geweest en daar weer voor een beschilderd kleurrijk en kitcherig aandoend gebouw. Ach die kleurtjes! Ze zijn er dol op hier. Zelfs de tv doet pijn aan je ogen. 
En we gaan verder naar een paar vrouwen die rijstpapier maken om loempia's mee te vouwen. Laagje vloeistof op de pan 5 sec wachten drogen en klaar. Maar voor die mand vol is met vliesdun gedroogd rijstpapier is de dag om. De mand wordt voor 15$ verkocht. Daar hebben ze dan met twee man voor gewerkt. 
En daarna is de bamboetrein aan de beurt. Dat is lachen. Het is de enige rails die nog begaanbaar is in heel Cambodja. Overgebleven van de Fransen. Een bamboevlonder ligt op twee dragers met wielen. Een aandrijfband erom en die gaat dan weer op een benzinemotor. Als je een tegenligger krijgt even uitstappen. Band eraf motor met vlonder eraf. Wielen eraf en de tegenligger kan weer door. Daarna alles weer aan elkaar zetten en we kunnen weer verder. Het is een spannend tochtje. Niet alleen vanwege de rails, die nergens evenwijdig aan elkaar ligt, maar ook vanwege de reuzespinnen die af en toe boven ons hoofd hangen. Wel een mooie tocht tussen de rijstvelden door. 
Dan gaan we naar een Cambodjaans oud huis. Wel van een rijke familie. De man die het liet bouwen in 1930 was een vooraanstaand lid van de regering. Zijn kleindochter leeft er nu. Helaas is de rest van haar familie vermoord door de rode khmer. Haar neefje geeft een rondleiding en verteld over hoe men leeft. De huizen staan op palen omdat de grond niet schoon is. En onder het huis is het koel. Dus overdag leeft men onder het huis. Daar wordt gewerkt en de rijst gedroogd en gegeten en zo. Het slapen, bidden en douchen doen ze boven. 
Hierna gaan we weer even iets eten het is al weer lang geleden Haha. Ik snap echt niet dat die mensen hier zo een mooi figuur hebben. Ik zie continu iedereen eten. Enfin 
Daarna gaan we naar de Batcave. Een natuurwonder. Precies om kwart voor zes vertrekken hier de vleermuizen voor eten te halen. En het is indrukwekkend hoe veel. Ik denk miljoenen!  Het duurt drie kwartier voor de wolk van fladeraars ophoudt. Er komt geen eind aan. Prachtig gezicht. De Tuktuk chauffeurs beginnen te klappen en lawaai te maken en de stroom batmannetjes wordt dan uit elkaar gedreven. Daarmee komen de kijkers onder de wolk te staan en begint het te druppelen. Wat een lol!  Ze pissen iedereen onder dus als je omhoog kijkt wel je mond dicht houden!! 
We gaan moe maar voldaan weer terug. Een leuke dag is weer voorbij. En mijn heerlijk avondje is gekomen en bestaat uit ........ De douche!!