Dag 23 San Antonio de Areco Vrijdag . 10-11-17

De dag van de Paisano. Oftewel de Spaanse boer.

Nog geen gaucho gezien. Wel een boerke maar dat was eigenlijk niet wat ik in gedachten had. Haha. Pofbroek, en baretje op. Wel een mooie riem, maar dan vertrekken op een fiets!! 

Het stikt hier van de zilversmeden en die doen goeie zaken met hoofdstellen voor paarden en sporen en riemen en zo. Maar vandaag is er een eerbetoon aan de traditie en daar gaan we eens kijken. We komen eerst een paar Nederlanders tegen die een camper hebben en al een paar jaar door zuid Amerika trekken. 

We blijken bij het verkeerde standbeeld te staan maar kleinigheidjes blijf je houden. 

En dan komen ze. Een heel blik boertjes, gaucho’s en volgens mij ook een desperado wordt opengetrokken. Samen met twee kuddes paarden. Prachtig gezicht! Die trotse mannen en die paarden met zilveren hoofdstellen. 

We kijken onze ogen uit. Ze gaan allemaal rond een gedenksteen staan en er worden toespraken gehouden. Dat was het. En in galop weer terug. 

Nou. Dan is het ook tijd voor koffie. En wat shoppen. Het is te merken dat er veel mensen op het festival afkomen. Want we maken kennis met Canadezen die hier al voor de vierde keer zijn. Wij gaan morgen weer verder en missen daardoor het hoogtepunt en de afsluiting. Dan is er namelijk een optocht in klederdracht en jagen ze een paar honderd paarden door de straten. Daarna is er een barbecue waarbij ze koeien met huid en al op de brandstapel gooien en dat is dan voor alle aanwezigen. Maar dat maken wij niet meer mee. Morgen nog even kijken bij de paardjes en de rodeo en dan naar zee voor een paar dagen. Maar niets is zeker dat is het leuke van vakantie. 

T begint zich zo langzamerhand te verheugen op Chinees en ik ben volgende week weer toe aan snert. Maar dat is volgende week pas. En dat is wel zeker!