Dag 18 20/05/14 dinsdag

Gisteren heel lekkere pizza gehad op de kamer. Lekker liggen lezen en de Bailey's soldaat gemaakt. Theo heeft al zijn boeken uit dus ik moest mijn boek half doorscheuren zodat hij nog iets te lezen had. En nu maar hopen dat ik mijn helft niet verlies anders weet hij nooit hoe het afloopt. 
Vandaag gaat het richting Gardameer. Het belooft een mooie dag te worden. 
We zijn al een tijdje aan het rijden als Theo vraagt hoe het zou zijn met de Giro d' Italia. Ik zoek het even op en wat blijkt. We rijden op dezelfde route als de etappe van vandaag. Dat moeten we meemaken!  Het duurt nog even maar in Mirandola is een Markt en disco opgezet. En daar kan ik ook shoppen dus daar blijven we wachten op de tussensprint. 
Heel de stad staat in de steigers. Lijkt wel of er een aardbeving is geweest. Niet echt fotogeniek. 
We buurten wat met een paar mensen die aan het wachten zijn. Blijkt inderdaad vandaag 2 jaar geleden een aardbeving te zijn geweest. Daarom komt de Giro hier vandaag speciaal doorheen. 
Een paar minuten tevoren worden nog qat kiezels in de bocht weggeveegd. 
Er staat een verslaggever bij ons te grappen. Helaas versta ik er niets van tot het "arividerci". Dan slaat de motor af. Grote hilariteit. Maar hij gaat precies voor mijn neus staan. Gelukkig start hij weer en kan hij weer invoegen voor de twee koplopers langskomen. De spanning stijgt en dan komen ze .... Het zijn er maar twee. Dan weer 5 minuten wachten en jawel hoor. De hele karavaan en peloton. In drie minuten is alles langsgezoefd. Ik heb er geen een duidelijk gezien. Maar het was een leuke ervaring. Iets heel anders in Macedonië. 
Alles gaat weg en we kunnen weer verder. 
Over Verona naar Peschiera del Garda. Jawel aan het Gardameer!  Dacht dat ik na de eerste keer, nu zo'n 28 jaar geleden, er nooit meer zou komen. Nog steeds een beetje bevooroordeeld nadat ik voor een Duitse werd aangezien. Toendertijd had ik verdomme een uur zitten oefenen uit een boekje om in het Italiaans een chocolade ijsje te bestellen. Samen met Theo naar het kraampje en zonder stotteren "una gelati di chocolate" besteld. Zegt die ijscoboer:" ein chokolade eis? ". En Theo meteen: " Nee, hier hoeven we geen ijs meer ". En ik had er zo'n zin in na een uur oefenen in de zon. Maar een mens heeft zo zijn principes. 
Gelukkig zijn de terrasjes hier wel open en kennen ze geen siësta. Dus  wijntjes en biertjes genuttigd. Het is bijna avond en Theo hoeft niet meer te rijden. 
Een leuke dinsdag was het weer.