23/10/13 Dag 18 Torrey Utah

Om zes uur wakker door de @&&%%## trein. Wat een getoeter. 
Maar wel lekker vroeg voor een lange dag. We ontbijten op de kamer en zetten koers naar Utah. Moab is de enige ingang naar Arches NP. De tocht er naar toe is bezaaid met Canyons. En alles wordt ruiger wat bergen betreft. Het vlakke land ertussen is geel en dor. Met kleine groene bosjes. In de verte nog sneeuwtoppen. De sneeuw lijkt op gelijke hoogte te zijn (2500 m) . Het vlakke land wordt doorkliefd door riviertjes die diepe afgronden hebben veroorzaakt. Dit is Canyonland. De rotsen veranderen langzaam van kleur. Sommige lagen krijgen een groene kleur. Van koper waarschijnlijk. Ook worden ze rood van het ijzererts. Prachtig en met die volle zon er op worden de kleuren nog eens extra geaccentueerd. 
De Archers is een ' klein' national park. Nou ja, voor Amerikaanse begrippen dan.
 Helaas moest je ,om de Bogen te zien nog,al eens een stuk lopen. Maar de bogen zijn niet het meest indrukwekkend wat we vandaag zien. Wauw. Wat een land. Ik heb hetzelfde gevoel als nieuw Zeeland momenteel. Zo van: " Hou Es Op!!' Ik neem me steeds voor nu even geen foto' s te maken. Maar twee minuten later denk ik weer dit moeten ze allemaal zien!! Dan maak ik de foto. En dan blijft er niets van de indruk hangen. Elke paar minuten even  uit de auto stappen helpt ook niet veel qua opschieten. Maar ik ben graag bereid Las Vegas op te geven als we het niet gaan halen. Blijft het feit dat om elke bocht weer een nieuw en ander verrassend landschap ligt. 
Nee als "de grand " dit kan toppen overleef ik het niet. Ben nu al ademloos.En heb een nekhernia van het rondkijken. Wat een hoogtes en wat een dieptes. (story of my life). 

Onderweg kom ik een indiaan (Navajo) tegen die potjes verkoopt. Vraag ik hem of hij iets heeft met mijn Totem de slang, Maar Navajo Indianen doen niet aan slangen, Dus koop ik maar een schildpad voor de vensterbank. Het kwam er het dichtste bij volgens hem en ja ik ben blond en geloof dus alles. 

Als we de afslag naar Freemont nemen........Pats ineens is alles groen! zitten we in een national Forrest . Even rust, van al dat natuurgeweld, denk je dan. Maar, hoewel niet zo dramatisch, wel een avontuurlijk weggetje. De koeien lopen vrij rond op straat en geen levende ziel te bekennen. De TomTom weer van het padje ( ik noem het maar zo,anders moet ik Theo de schuld geven) en we eindigen, na een prachtige rit over een zandpad, in Torrey. Bij de Red River. Het is nog vroeg maar ik moet al de foto's nog een keer door. Ik zet er vast een paar op Facebook je moet de Dermandar goed inzoomen. Dan kun je ook een beetje een induk krijgen van hoe ver je kunt kijken af en toe. Maar de foto's ( heb ik al eerder gezegd. Doen 10x in het kwadraat minder dan er zelf te staan. 

We gaan bij een steakhouse eten. Maar daar hebben ze alleen hamburgers en pizza. Dus voor het gevoel bestel ik dan toch maar een bizonburger. Nou ik moet zeggen: zelden zonne lekkere hamburger gehad. Lekkere friet erbij en laat de kilo's maar komen !! Hahaha. Als ik thuis ben zijn ze er zo weer af....toch?  He, Anouk??