20/10/13 Dag 15 Albuquerque

20/10/13 Dag 15 

Het eerste wat ik zie als ik buiten kom is een luchtballon. Ik had toch minstens een UFO vorm verwacht maat nee hoor! Na een zoet ontbijt. Cornflakes, muffin en banaan gaan we richting Capitan. Waar we historisch smokey bear park bezoeken. We dachten dat het een of andere indiaan was. Blijkt het hele stadje gewijd aan een , door bosbrand verweesd,  beertje. Die werd smokey genoemd en groeide hier op en werd hier begraven. Hij groeide uit tos symbool van bosbrand bestrijding. Dus alles in het park en het museum ging over brandpreventie en  firefighters, mij  niet geheel onbekend. Ook maar even lunchen daar. Lekker vette tosti met ham, kaas en ei. Alle kanten beboterd. Ik heb al genoeg gehad voor de dag. 
God bless America. Dat zie je in elk stad en dorp wel ergens. 
De brandweer en de veteranen en soldaten zijn de grote helden. Het is zondag dus erg gezellig in het restaurant. Verjaardagen worden er gevierd en alleen locals. 
We gaan weer verder richting Carizozo. Dat is inderdaad maar zozo. 
Na een lange leegte en dan mountainair en las lunas gaan we op zoek naar een indianen reservaat. Volgens de LP leven de indianen hier van het toerisme. In Islitas, waar de herfst heeft toegeslagen in prachtige kleuren, is zo'n reservaat. Ik maak een foto van een paar ovens begint de vrouw des huizes te roepen dat we geen foto's mogen maken. Later zien we dan ook een minuscuul bordje staan. We begrijpen het wel. En dus blijft het bij die ene foto. Wel gaan we even buiten het dorp de kleuren in pixel brengen (de gevoelige plaat wordt niet meer gebruikt ) van het zoutpannetje en de mooie kleuren. Een zoutpan hoor ik je denken ....... Sterker nog! Ik vind zowaar een paar schelpen! Dit komt omdat de bergen in dit gebied én vulkanisch zijn, maar ook riffen zijn geweest die in de zee hebben gelegen en vanaf de zeebodem zijn opgestuwd. Het water wat uit de bergen komt neemt dit mee en vandaar het zout en de oeroude schelpjes. 
Na dit avontuurtje  bereiken we Albuquerque. We regelen buiten de stad een motel. Ik denk het enige motel zonder WiFi. Dus even wachten tot we gaan eten. 

We gaan  op pad om iets te drinken maar komen bij een casino uit en daar kun je op paarden wedden. Zelfs in Australië. Dus we blijven even. We zitten aan de bar met een piña colada en Theo met een biertje. We zitten net achter de mixmevrouw en zij brouwt de drankjes. Als ik commentaar lever dat het lekker ruikt  mag ik proeven wat ze net heeft gemaakt. Theo oppert dat ik dat maar elke keer moet zeggen. Dat zou goedkoop zat worden zijn. Haha. Die is natuurlijk van plan het geld wat zo wordt uitgespaard aan de races te doneren.