19/10/13 Dag 14 Roswell

Vanmorgen werden we wakker gerommeld door de trein die zowat de kamer in denderde. Het spoor ligt namelijk net achter ons motel. En dat is niet het ergste, maar de treinen blazen hier bij elke overgang een partij decibel uit! Dat wil je niet weten. Het klinkt alsof er een Mexicaanse operazangeres wordt aangerand. Zoiets ongeveer....en dan quadrafonisch. 
Dus om half 10 koers gezet naar Roswell. Je-weet-wel waar in 1947 een UFO neergestort zou zijn. Dat is aardig uitgemolken hier en goed voor veel ufofanatici die hier op 'onderzoek' gaan. ( de aliens zouden nu al minimaal 80 jaar moeten zijn )

Aangezien TomTom ( pas 2 weken geleden gedownload) alweer van het padje is rijden we zo'n kleine 150 km om. We zien wel wegen waar niemand komt als men er niet moet zijn. Op 100 km 1 tegenligger. En die zwaait nog niet eens!!! 
Het lijkt de Nullabor wel. Maar het is de Chihuahuan dessert
Eindelijk zijn we weer in de bergen. En meteen Quadalupe Peak het hoogste punt van Texas. 2665 meter hoog. We gaan Quadalupe park bekijken. Okmoi! Om 12 uur ( nog steeds in het park ) passeren we de grens met New Mexico. We rijden richting Carlsbad. Goh, waar heb ik die naam meer gehoord?  
Onderweg zomaar langs de kant van de snelweg zien we een vader die zijn zoon leert schieten. Allebei in camouflagepakken. Een menneke van een jaar of 8 denk ik. Bizar! 
We lunchen in White City. Waar de alienkoorts zich vermengt met het oude wilde westen. Aan de ene kant van de straat E.T., aan de andere kant postkoetsen. Via Artesia naar Roswell gereden door de living dessert. ( die volgens mij geen levend wezen herbergde). Kaal , dor en eindeloos. Met weer veel jaknikkervelden en oliepijpleidingen. ( Ik zou vandaag winnen met scrabble, denk ik) 
Af en toe een striptent naast de weg met namen als 'The Slipper' en ' Not for Mum'. Gentlemansclubs heet dat hier, erg sjiek. 
We arriveren in Roswell en volgens de VVV mevrouw is er een harvest feast aan de gang. Maar eerst regelen we een motel. Daarna naar de harvest. Dit is dus een kerkelijke aangelegenheid. Ze halen geld op met een kookwedstrijd ( taarten bakken) , taarten gooien en kinderen schminken. Het is wel leuk al die verklede kleintjes. Maar niet voor ons. We gaan op zoek naar een pijpje (vaporiser) om te roken.  Alleen een vaporiser helpt ons nog aan de nicotine  sinds we niet meer roken. Dat duurt een stief uurtje voor we er eentje gevonden hebben. En wat voor een. Het lijkt wel een oliepijpleiding zoveel rook komt er uit ! Inmiddels begrijpen we na een tiental kilometers hoe dat met die straatnamen zit hier. East en west en North en South en het midden van de stad. Ja, dat krijg je als je de grote steden probeert te vermijden, dan valt het kwartje pas laat. 
Inmiddels 19:00 uur en hoewel het zaterdag is gaan we naar de Chinees. ( Theo is al een week aan het afkicken want afgelopen zondag heeft hij geen Chinees gehad.) voor Chinees zijn er namelijk nog geen vaporisers gemaakt. Het is een lopend buffet. En erg lekker. Alleen geen bier. Dus na het eten naar het motel waar de Mojito en de Bailey's wachten. En mijn dagboek natuurlijK.....hier is het bog de 19 de maar bij jullie al 20 oktober. Dus lieve zus PROFICIAT !!