18-11-14 dag 27 dinsdag

 Ik sta op als de zon over de berg is en ga op het terrasje zitten. Het lijkt wel een scène van " The birds" als ik even zit. Nou ja, klein beetje overdreven maar er zitten 3 Magpies (denk ik) en een kleintje ook zwart-wit.  Ik gooi een paar sneeën brood weg voor wat rust. Ze zoeken het op het gras maar uit met z'n allen. De Magpies zien er biet uit maar zingen erg mooi. Deze vogel kan tweestemmig zingen. Met zichzelf dus. Ik dacht eerst dat Theo zat te fluiten maar het bleek onze broodrover te zijn. 
Het is bewolkt dus een goeie dag om te vertrekken. Hutje poetsen, inpakken en op weg naar Mackay. Daar gaan we om half 12 de toeristeninfo in want het is een grote stad en we zoeken iets kleiners en aan zee. We hebben het intussen wel gezien; al dat suikerriet en die fabrieken. 
Het cyclonen seizoen is begonnen maar we merken er nog niet veel van gelukkig.
We rijden door naar Hay Point. Maar daar is alleen een grote overslag van steenkool op zeeschepen. En een Belgische scheepsbouwer actief. Door maar weer naar Sarina. Eerst de lunch op het strand De stranden zijn hier erg mooi. Zacht zand, lijkt wel fluweel.Geen schelpen en stenen en geen rif. In Sarina vinden  we een motelletje.  Rustig denken we.  Maar daarachter loopt de spoorlijn waar continu het suikerriet en de kolen over worden vervoerd. Ach,We hebben WiFi en het is goedkoop. Maar we zitten net bij de spoorwegovergang. En wat doen de treintjes hier bij een spoorovergang? Jawel ze blazen op de hoorn. Hebben wij weer!  Haha we liggen er ( nog) niet wakker van. Even lekker zwemmen. Het zwembad is ook heerlijk. Wijntje erbij en gaan met die banaan. 
Vanavond krijgt Theo zijn Chinees. Erg blij die jongen. Snel tevreden ook ! Je moet hem hier zien glunderen met zijn lange korte broek. Na 30 jaar eindelijk toegegeven dat hij ook gewoon toerist is en de spijkerbroek achter in de auto gelegd ( je weet maar nooit wie je tegenkomt ) Je hebt er eigenlijk geen kind aan. ( maar wél 3 ) 
We genieten nog volop maar het wordt tijd om te gaan rekenen met de kilometers. We willen nog twee dagen Fraser Eiland doen en nog twee in Sydney. Op 3 december weer in Melbourne voor de reünie met Tony, Wendy, Ray en Trudy. 
Morgen dus weer 400 km afleggen. Maar dat is morgen pas. De 6000 zijn we al gepasseerd. Het valt nog mee. 
Zo nu is het weer wine o'clock. Time flies. Ik had een fles voor de reünie gekocht maar ben hem per ongeluk zelf aan het opdrinken. Haha. 
O ja en er zijn weer kokosnootbomen op het terrein. Theo gaat straks weer op dievenpad wed ik. Zoals ik al zei geen kind aan maar drie.