12/10/13 Dag 7 Lake Charles Louisiana

Naar Heads and Tails gaan eten. We kwamen in een viswinkel terecht. Maar achter was een zaal; Het restaurant. Daar klonk live muziek en daar was het te doen. Ik geloof dat wij de gemiddelde leeftijd toch wel omlaag trokken met een jaar of 10. Er zat een man met een orgeltje en een echte liederen tafel. Ze mochten allemaal om de beurt een liedje doen. (Country). Mensen waren aan het eten en aan het dansen. Iedereen kende elkaar. Het was ook nog eens lekker eten. Ik had gumbo ( bonensoep met rijst en garnalen) en een broodje garnalen. Theo had spillway. Een soort dikke garnalen ragout. Creools eten.Heerlijk! Een gezellige avond was het !
12/10.
Bij het ontbijt gaat alles fout. Theo wil koffie tappen; komt er eerst stroop uit de kan. ( voor de wafels) de tweede tap is beslag (voor de wafels). Blijkt de koffie in een andere ruimte te staan haha. Daar ligt ook de rest.( fruit, melk en cornflakes en een hokje waar je warm ontbijt kunt bestellen ). Wij hebben droog brood en jam omdat we anders niks kunnen vinden.We zien al die overvloed pas op weg naar buiten liggen. Haha We moeten nog veel leren.!!
We zetten koers naar Lafyette. Door de suikerriet plantages en de bossen.

Na Baton Rouge steken we de Missisippi over. Helaas niet de mooiste plek,om over te steken, want er is een gigantische kolenmijn of kerncentrale. Maar hij blijft indrukwekkend die rivier. Ja, daar kan de Maas niet aan tippen.
Via Opolousas gaan we naar Lafayette. Historisch stadje. We besluiten om daar een Boudin te gaan eten voor lunch. Dit is een gerookte worst waar rijst en varkensvlees in zit. Johnsons heeft sinds 70 jaar de beste Boudins in Louisiana volgens de Lonely Planet. Nou de slager is op zijn twintigste begonnen lijkt het. Een oud mannetje reikt ons vriendelijk de worsten aan en zegt nog even subtiel hoe de uitspraak eigenlijk hoort te zijn. ( op z'n Frans ).Dus niet bowdin, maar boeduh. De vrouw aan de kassa wijst ons op het feit dat er een Acadians & Creools festival gaande is.  Het beste buiten New Orléans. Dus daar MOETEN we naar toe. Leuke country en cajun muziek en een markt. Theo denkt dat iedereen verkleed is voor het festival maar volgens mij is het van harte en normaal hier. Het is erg gemoedelijk en vriendelijk. Maar kleurlingen heb ik heel weinig gezien. Terwijl het hele festival ter ere van de zwarte cowboy was zoals de poster bezweert. Na een gezellige wandeling en beide ogen uitgekeken rijden we naar Lake Charles waar we een hotel vinden voor de nacht. Iedereen die ons met de pijpjes ziet wandelen feliciteert ons dat we proberen te stoppen. Erg grappig!  Het lijkt zo gemeend! Alsof ze op het punt staan je te huggen. Beangstigend af en toe hoe vriendelijk de mensen hier zijn. Aan de andere kant zijn ze ook erg gelovig. Diep in gebed voor een mc donalds maaltijd. Dat zie je niet vaak.! Echt waar handen vasthouden á la het kleine huis op de prairie en al!Het is weer een leuke dag geweest, vol cultuur en.........eten. Ik heb het nu wel gehad met de gefrituurde vis dus morgen naar steaksheaven. Texas ! Of toch naar Nederland?