09-11-2014 dag18 zondag

 Om half zes wakker. Het moet niet gekker worden! Maar een lekker lange dag voor de boeg dus. Nog even een uurtje mijmeren. Toen ik jong was kwamen er regelmatig een tante en oom bij ons thuis langs. Ze waren dan vaak op de terugweg van een reis door Frankrijk of Italie. En op doorreis naar huis. Altijd plezier en grappig. We kregen dan vaak de verse verhalen en avonturen te horen die ze hadden meegemaakt, dat wilde ik later ook gaan doen! Later heeft die oom ons nog geholpen met de "bouwtekening" om van een bestelbus een "camper" maken. Eergisteren is hij overleden. Heel veel sterkte voor de familie. We denken aan jullie. Nu reizen ze samen weer verder. Onze reis gaat ook verder. We gaan richting Winton. Waar de Boulder opalen schijnbaar voor het oprapen liggen. De spierpijn van de saffieren zit er echter nog goed in dus graven doen we niet. Maar even rondneuzen kan altijd! Er is vandaag ook een autorace ben benieuwd wat de dag gaat brengen. Negen uur s morgens en al 33 C dat belooft weer wat. Het leuke van outback rijden is dat iedereen die je tegenkomt tegen je zwaait. En natuurlijk zwaaien we terug. Iedereen die niet zwaait is een buitenstaander. Dus we zwaaien wat af, elke 40 km 1 x. Gemiddeld dan. In Winton is een Walzing Mathilda museum. Volgens mij het enige museum over een liedje. We drinken een bakkie en na even buiten de stad 5 minuten naar stenen te hebben gezocht gaat het weer verder. Het is inmiddels weer 42 graden dus kunnen we beter in de auto zitten en wat km maken in de airco. We hebben besloten Mt Isa te laten voor wat het is. ( een industriestad voor zilver en ijzermijnen). We snakken inmiddels naar de zee dus gaan we naar het noorden, Karumba bij de noordkust. Dat gaan we vandaag niet halen. Wel de 4000 km. We rijden op de bodem van, wat in de prehistorie , een meer of zee was. Vandaar dat de opalen hier op de oppervlakte liggen. Nu is het woestijn en vinden ze hier ook dinosaurus resten. De Emu's lopen hier gewoon langs de weg. En Theo heeft zojuist een kangoeroe gered die overstak. Er valt niet te melden. Dit gebied bestrijkt 95.000 km2 er zijn 11 boerenbedrijven en totaal wonen er 300 mensen. Het is dus erg leeg dit grote niets. Om half 4 komen we eindelijk weer in bebost gebied. In de verte regent het en de grond is bezaaid met termietenheuvels. We zijn bijna in Cloncurry. Daar heeft het net geregend. Het ruikt heerlijk naar ozon maar superbenauwd nog steeds 36 C. We boeken een kamer in het plaatselijk motel met bar en eten aan de tap. Een keer raden wat we gaan doen. Het is al lang bier o"clock geweest dus we hebben het een en ander in te halen. En er staat een poolbiljart. Weliswaar met vierkante ballen maar wie let daar nou op!! De biefstuk is hier zowat gratis met al die bijna uitgedroogde koeien. Maar niet taai! Theo gaat voor Aziatisch want het is zondag!