08-11-2014 dag17 zaterdag

En daar zijn we weer!  Om half acht klaar voor de start. Onderweg nemen we een ontbijt bij een mooie locatie. 
 Vandaag richting Longreach. 
We komen in de allereerste file die we ooit in de outback gehad hebben. 
Een grote ton die de hele weg inneemt rijdt voor ons. 
Het voordeel van 300 km op de weg is dat ik veel kan schrijven in de tussentijd. Dit is een redelijk saaie route als je eenmaal uit de bergen bent. Een super rechte weg tot aan de horizon. Wel met bomen maar een erg dor landschap. We zien ook al een paar Boab bomen langs de weg. En legio roadtrains komen ons tegemoet. Het is vandaag watertorenverhuisdag volgens mij. 
Om 12 uur komen we  bij  Barcaldine aan en dat is mooi op tijd voor een bakkie.
We hebben allebei blaren en spierpijn van het hakken gisteren dus komt deze tocht ons niet slecht uit. 
In Barcaldine staat de boom der wijsheid. Een eik van 200 jaar oud.  Enkele jaren geleden kapot gegaan door termieten. Maar aangezien dit land nog niet zo lang door blanken wordt bewoond is alles boven de honderd jaar antiek. 
Ze hebben de boom volgestort met cement en er een heel mooi kunstwerk van gemaakt. Met eiken palen die bewegen alsof het bladeren zijn. Je moet er maar op komen!
Het is inmiddels 40C geworden dus tijd om de airco in de auto aan te jagen. Het laatste stukje is bezaaid met kangoeroes. Dooie van karkas tot net gebeurd. 
Dat is wel deprimerend. In de verte schuilen de overlevenden onder de bomen. Hele hordes. 
We hebben weer een hutje in Longreach maar daar is het wel 50 graden als we binnenkomen. Snel de airco aan en weer weg in de auto.
 Er zijn hier twee musea. Het Quantas founders en Stockmens hall of fame. We kiezen voor de laatste. De geschiedenis van de pioniers een cowboys in dit heetste deel van het land. Wat moeten die pioniers hier afgezien hebben. Pffff ik vind het al te warm om een paar honderd meter te lopen! Laat staan schapen scheren of vee drijven. Maar wel leuk en interessant...... En bovenal lekker koel. 
Die hooiwagen was wel drie keer zo groot als die van Tjeuke van Swale. (Onze oude buurman) in ons dorp. Zelfs toen was alles groots hier! 
We kijken ook nog even naar de cowboyfilm en dan is het half vijf. Hopelijk wat koeler buiten...... Dus niet. We rijden nog even naar het Quantas museum maar dat gaat zo dicht. Dus kunnen we alleen de vliegtuigen van buiten bewonderen. Ach we hebben er ook pas geleden nog 20 uur in doorgebracht dus geen man overboord. 
We eindigen bij de RSL. Dat is een club voor oud strijders ( maakt niet uit welk jaar). Dus er zitten ook mensen van onze leeftijd ( hoewel niet zoveel) maar je kunt er wel wedden. En Theo wil nog wel een gokje wagen. Je kunt er ook eten, en dat gaan we dan ook doen. 
Thaise salade met cheesecake voor moi en.........1x raden?  Jawel. T-bone voor T.  Het zal 'm wel in de naam zitten
Om half 7 als we aan tafel zitten, trompettergeschal, iedereen gaat staan en er wordt een minuut stilte in acht genomen. Met foto's van alle oorlogen van de laatste honderd jaar. 
Dit gebeurd elke avond. Arno en Theo weten nog wel wanneer we daar de eerste keer achter kwamen. Toen dachten ze dat iemand de afstandsbediening had gejat. En protesteerden omdat ze de race wilden zien. Het is een mooi stukje respect, en gelukkig alleen bij de Returned Services League.
Na het eten is er weer bijna een dag voorbij. Nog een wijntje en morgen weer verder. Nog warmer....... Naar de oude vulkaan ISA