01-11-2014 dag 10 zaterdag

 
Om 7 uur begint de nieuwe dag weer. Nog langer als een maand te gaan! Wat een luxe en wat een vrij gevoel is dat. 
Na de bergpassen waar we gisteren door reden hoop ik op een rechte weg vandaag. Het was af en toe wel stressen terwijl de motoren van de rally tocht ons inhaalden en tegemoet kwamen in die smalle onoverzichtelijke bochten. Ik denk dat ze aan allebei de kanten van de bergkam een startpunt hadden. Want het waren er wel een paar honderd. En dan ook nog verdeeld in groepjes van 4 tot 10. Je wist nooit hoeveel er op zouden duiken ineens. Want er waren ook uren bij dat we geen tegenliggers hadden. En net als je dacht de weg voor jezelf te hebben kwam er weer een trosje harley of Honda aan. 
Om half 10 zitten we weer gewassen en gestreken in de auto op weg naar Mount Isa. 2377 km verderop. Maar dat gaan we niet halen. 
Intussen wordt het steeds gezelliger in de auto nu Theo de stembediening van de TOMTOM heeft ontdekt. "Hallo TOMTOM" klinkt het en dan moet je een opdracht geven. Maar een goeie vriend wordt het niet want hij begrijpt het niet altijd.
Het regent deze morgen, maar doordat we door oneindige graanvelden rijden, lijkt het toch zonnig. 
Om elf uur koffietijd in een klein plaatsje Coolamon genaamd. Het is nu serieus gaan regenen. Dat scheelt weer met dooie vliegen van de voorruit poetsen. Maar binnen is het ook gezellig. Na de boodschappen rijden we verder door het verlaten land. Af en toe een dorpje en verder alleen velden, koeien en schapen. 
Dan ineens een Emoe aan de kant van de weg. Hehe toch iets gezien vandaag haha ! Gelukkig zaten we er niet tegenaan, want het beest was wel 2 meter hoog. Een flinke plofkip. 
Als ik onder de wagen kruip om een tak te verwijderen blijkt er een zwart kastje los te hangen en over de grond. Een plug is afgebroken en een andere hangt los. We weten niet wat het is dus we gaan naar Condobolin. Het eerste plaatsje wat we tegen komen. Maar ja. Zaterdag middag. Alles dicht. Bij een benzinepomp vragen we de weg naar iets waar we geholpen kunnen worden. Een man zit een ijsje te eten en helpt even. Loopt meteen naar de goeie kant van de wagen en gaat er onder kijken. Hij weet precies wat het is. Blijkt hij mij onder de wagen had zien liggen 80 km ervoor!  Enfin we worden naar Parkes gestuurd waar morgen wel iets open zal zijn. Alweer 100 km verderop. We blijven daar maar slapen. We weten niet wat een Carbonsystem is. Dat moet ik nog even uitzoeken. Hopelijk ontploft hij niet ! 
Nou het blijkt dus gewoon de katalysator. Nou dat valt nog mee gelukkig. We zijn wel in Parkes terecht gekomen. Een Elvis stad. Elk jaar in januari wordt hier een vijfdaags  festival voor zijn verjaardag gehouden. Het is hier dus allemaal Elvis wat de klok slaat. Zelfs de radio. Maar goed dat is beter als de hele dag Slim Dusty. Haha. 
We settelen in het hotel. Geen weer om buiten te zitten dus kan ik mijn foto's een bijwerken. 
Er klopt niet veel van de kaart dus daar ben ik nog even zoet mee. Tot morgen.