Dag 6. 19-10-2019. Puerto Real- Sotogrande

Nou, dat eten was me wat! Alweer!  Zitten we bij bar Ventolera. Hebben we afgesproken dat we daar eten, Moesten we een uur wachten , en dan moet de kok nog gebeld worden of ze kon komen koken ? Haha. We waren er wel al vroeg bij. Maar dat had ik op mijn beste Spaans afgesproken. Het mañana ,mañana gevoel hebben we nog niet echt. Maar uiteindelijk kregen  we dan toch een tafelkleedje. 

Theo bestelde vlees van de stier, en liet zich verassen. Ik bleef veilig met calamaris. Een salade maakte het af. Het was heerlijk. Echt zelden zo een malse stier gegeten! Enfin. Dat was gisteren.......

On zes uur wakker maar ik kan nog even blijven liggen. Vandaag gaan we na 38 jaar naar Castellar de la Frontera. Alles bij elkaar heb ik daar 3 maanden van mijn leven doorgebracht.ben er 4x geweest. Maar ik kan er boeken over schrijven. We gaan alleen even kijken hoe het kasteel is veranderd en we gaan nergens op bezoek. Even in en uit dus. 

We rijden om half 10 door de moerassen van Cadiz. Ik zie een hoop pelikanen als we over de snelweg rijden. Helaas kunnen we niet stoppen. We gaan naar de markt in Chiclana voor wat meer ..( daar zou ik het niet meer over hebben) en kaas van het land. Gelukkig hebben we een koelkast in de auto en is het vacuüm verpakt,want het is voor op de biljartclub te trakteren. 

Heerlijk broodje tonijn opgepeuzeld en hupsakee weer door. We vechten wat af met de Waze routeplanner want deze is erg wazig op de rotondes. En na verschillende verkeerde rondjes hebben we een route langs de kust. Maar dan veranderd het Weer. Donkere wolken pakken zich samen. Als we langs de costa de Luz rijden is het dus weer bewolkt. We rijden door velden met honderden  windmolens( daar kan Flevoland nog een puntje aan zuigen ),en kleine dorpjes. Wit natuurlijk. Hier zie je de Moorse invloeden nog goed. Torentjes en boogjes in en op de huizen. 

Bij Tarifa gaan we even het strand op. Hier is onze surfplank ooit ter ziele gegaan omdat we hem aan een Duitser hadden uitgeleend. De herinneringen komen terug. We zien Marokko aan de andere kant van de zee liggen maar op de berg is het mistig. En bij het Kasteel regent het. 

We parkeren bij Mara’s huisje. Want daar is een parkeerplaats gemaakt. De oude weg naar het kasteel lopen we op. Dat deden we vroeger met een camperbusje. Wel uitkijken voor de uitstekende rotsen.  Het is behoorlijk gerenoveerd. Hou ouder ik ben geworden in de 38 jaar zo veel jonger is het gebouw er uit gaan zien. Muren zijn opnieuw opgetrokken en er zijn huizen in de straatjes gebouwd. 

Het is een toeristenplaats geworden!  Nog wel met een alternatieve hippie inslag, maar niets is meer hetzelfde en alles ziet er keurig uit. Ook Gibraltar is nog te zien door de poorten. Wat hebben we hier toch gelachen en afgezien vroeger. Gelukkig hoeven we niet te gaan vissen in het meer. Dat zou ik niet meer hebben gered. Ach die goeie ouwe tijd.....ik word er een beetje sentimenteel van. 

Tja je moet ook nooit op je schreden terugkeren zeggen ze, maar ik ben blij dat ik het weer eens gezien heb. 

We gaan ,na een biertje, weer door naar ons Hotel. Ditmaal aan de kust, en dat is te merken. Veel overwinteraars en veel hotels en hoogbouw. Maar de zee blijft altijd hetzelfde en die is vandaag erg donker vanwege het weer.  Maar altijd prachtig. 

Ook is het fijn dat er weer Engels wordt verstaan en gesproken. ( zelfs een paar woordjes Nederlands ! ) na een wandeling langs het strand en door Sotogrande ben ik weer toe aan een hartversterkertje. De ober raadt sherry aan. Tja ,doe dan maar, bij gebrek aan sangria. En ik krijg me toch een bel!  Nou daar ben ik wel zoet mee tot aan de paella Marisco vanavond. 

Hopelijk gaat het nu een keer van een leien dakje met dat eten.  Met de drank zit het sowieso wel goed. We hoeven niet meer weg uit de bar. Maar daarover morgen meer 

,