Dag 14 donderdag 14-9-23.

Petersfield-Broadstairs

De laatste drie nachten zijn geboekt. Dit in verband met het weekend en het feit dat we weer aan de kust zitten. We gaan namelijk naar Kent. Drie dagen in hetzelfde appartement maar we gaan van daaruit dingen doen. Wat ? Is nog de vraag maar zaterdag is er vast ergens een markt. En fossielen liggen daar al miljoenen jaren te wachten tot ik ze opraap.  De Oostkust dus. Ook nog nooit geweest, in elk geval niet ten zuiden van Newcastle. 

  Het zonnetje schijnt al om half 8 en we vertrekken wat later in verband met de files rond Londen. Helaas staan daar altijd files. En nog erger….. in de file begint de auto te roken! OMG !! Even denken we weer aan Italiaanse toestanden, maar dan ruiken we olie. Volgens Theo lekt er wat olie op de hete uitlaat. Maar ik schiet toch in de stress. (Ik denk dat hij steeds te veel bijvult, zodat het overloopt.)Enfin wat het ook is. De stressbestendigheid van mijn werkzame leven op de meldkamer is ver te zoeken  😂 dus ik paniekeer weer eens  Theo heeft geen paniek en om mij gerust te stellen legt hij minimaal 5x per dag uit hoe het zit met die motor en bougies en de pakking die niet afsluit en olie die op de uitlaat lekt. Het lijkt ook allemaal wel mee te vallen dus vertrouw ik er maar weer op. 

 We rijden naar Sheerness, toch een beetje opgelucht. En al snel weer in beslag genomen door de mooie omgeving. En wel zodanig dat ik mijn tas heb vergeten bij het restaurant. Gelukkig niet veel van waarde er in. Is het wel de 14de vandaag? Lijkt meer op de 13de !
 En door….

We komen op Sheppy Eiland. Dit blijkt wat teleurstellend, een en al industrie en oude verlopen glorie. Wel even het strand op, geen fossielen wel wat keien gevonden. De zee zien we pas als we de auto parkeren en de storm wal op lopen.Dat was het eilandje. Haha. Gelukkig hebben we hier niet geboekt.

 We rijden naar ons huisje. Het is allemaal wat krap wat parkeren betreft zien we als we er langs komen, en we zijn veel te vroeg dus even de promenade op. We zitten dus bovenop een klif. Gelukkig kunnen we met een lift naar beneden en even het strand op.  

 Charles Dickens heeft hier schijnbaar een vriendin gehad. Dus alles is hier Dickens wat de klok slaat. Dickens house, Dickens museum en Dickens pub. ( van die vriendin zie je natuurlijk weer niks terug  :Mary Pearson Strong) heette ze. )  

 Dan wordt het tijd om onze intrek te nemen. We krijgen de code van de sleutelkluis en hebben een heel huis tot onze beschikking,deze laatste drie dagen. Auto parkeren gaat ook (nèt) en dus te voet terug naar de kust. Want dan kan Theo ook een pint pakken. Onderweg bespreken we een Italiaan voor vanavond. En dan gaan we nog even voor de Pint en de oesters. Daar staat deze streek om bekend. Morgen hopelijk geen pech meer, maar gewoon meer.