12-10 Dag 28 Palmi-Pietravairano

Woensdag. 

Wow. Gisteren een Timelapse van de eerste echte zonsondergang gemaakt. Daarna zagen we ook nog Stromboli liggen. Heel wazig. Maar overdag was het te mistig om hem te zien. Geen spritz bij het avond eten. “You like ginne. You like Campari ?”  En hups!  Het stond er al. Niet eens de  tijd gekregen om ja of nee te zeggen 

Heerlijk enthousiast die gasten hier. (Zeker blij dat de baas weg is. Lol )

De campari met gin is erger dan een kopstoot. Maar goed. De man die ons binnen heeft gelaten komt nog maar een keer vragen of we alleen risotto willen.  “Risotto Basta? ”. En weg is hij weer. Ik probeer nog te vragen of er een toetje “dolce” is maar hij is weg. 

Ineens loopt er toch een èchte kok rond. Waarschijnlijk van zijn vrije dag teruggeroepen. We worden voor de deur / glas neergezet, waarschijnlijk als lokkertje om meer mensen binnen te krijgen. ( nu de kok er toch is). 

Tv is speciaal voor ons aangezet. We begrijpen het helaas niet. Een soort quiz. Maar wie ons kent weet al dat we toch wel proberen te raden wat er gevraagd wordt. De antwoorden zijn helemaal niet moeilijk. Daar hoef je geen Italiaans voor te kennen. 

Dan krijgen we een voorgerecht. De blije man komt vertellen dat het “ van het huis” is. ( tenminste dat denken we). Het kan ook zijn dat hij bedoelt dat hij de broodjes zelf heeft belegd. 

We hebben intussen het idee dat iedereen die hier in de buurt woont zich als hotel manager heeft opgeworpen. Geen idee waar die is gebleven maar verschillende mensen helpen ons zo enthousiast aan eten en drinken dat het een beetje gênant wordt. 

Gelukkig komen er later 2 motorrijders binnen die hier ook net per ongeluk geboekt hebben. Als ze het menu bekijken blijkt er alleen  nog spaghetti, carne en ponmodori ( tomaten ) te zijn. Dus al het goede hebben wij al opgegeten. En hen rest de Bolognese. 

We willen eerst nog afwachten hoe het hun vergaat, maar morgen wacht ons weer een rit en we zijn toch wel moe. Als we naar de kamer gaan worden we nog aangeklampt door de blije man. “ morgen staat mijn broer hier” hahahaha Het lijkt wel een italiaans komedie!! 

Vanmorgen heeft “de broer” het ontbijt al klaarstaan. 

Maar ik ga eerst het strand op. Heerlijk zand en kiezel. Op het zand gaat het lopen goed genoeg. De maan staat er nog , maar op die ondergang ga ik niet wachten. 

We rijden weer verder over de A2. Tussen de heuvels door dus minder tunnels. 

De bomen lijken hier ook wat gelere blaadjes te krijgen. Herfst in aantocht. We zien weer veel “ik vertrek” huisjes. Jammer van zo’n mooi land, al die bouwvallen. We snijden” de knobbel op de teen “ af. 😂 en rijden richting Salerno. 

Nog een klein stukje langs de zee af en dan het binnenland en de bergen in. Wat een mooi land! We stoppen bij Rogliano voor een koffie. Even „picknicken“  bij een oude put en een kastanjeboom. We rijden verder door de bergen. De bergen worden heuvels en nét als je denkt: nu wordt het vlak, beginnen de heuvels weer bergen te worden. De oortjes ploppen. We rijden bovenin de Apennijnen en kijken de diepe dalen in. Helaas zijn er langs de snelweg overal hoge hekken aangebracht. Er zijn ook geen uitzichtspunten. Dus we moeten zéker nog een keer terug om de gewone weg te nemen. 

Bij Salerno draaien we af richting Rome. Dat we Napels niet zien is nog niet zo erg. Maar van de Vesuvius krijgen we wel een beeld mee. Het is helaas wel wat wazig vanwege het heiig weer. 

Ik sta er versteld van dat de mensen hier vroeger zoveel huisjes op de top van die bergen konden bouwen. Het is telkens weer een mooi gezicht en elke keer weer anders. 

En nu zitten we bij twee dames in een grotja. La Caveja. Een oud gebouw. Wel mooi. En onder een dorp wat tegen de berg is opgebouwd. Boven het dorp torent letterlijk een kasteeltje. 

Gelukkig hoeven we de berg niet op voor een biertje. Een paar meter van de grot is een bar met terrasje Bier kost hier 1,30 per fles en het is 27 graden. 

Morgen meer. Nu even druk met de locals.