11-10 Dag 27 Giarre -Palmi

Dinsdag. 

6:15 wakker. Een reisdag voor de boeg. ( hoop ik). Jaja we zijn ietsje voorzichtiger geworden.

Eerst het huisje aan kant en zorgen dat we niks vergeten. Dan nog een laatste paar foto’s van Etna. 

Als we het halen,straks ,komen we langs de Stromboli met de boot. Die  vulkaan is gisteren uitgebarsten en lijkt nog flink te roken,  als ik het zo zie op de webcam. 

Om half 11 komt Daniele ons halen en na het pinnen gaan we naar de garage. Het blijkt ook een ambulance station te zijn. Na een flinke wasbeurt krijgen we de auto mee. Haha service van de zaak? Of wordt het meegenomen in de rekening?  

Het valt allemaal mee. Ze hebben ons eigen pakketje aangepast en we hoeven alleen arbeidsloon te betalen. Hoera! we hebben een schone, rijdende en hopelijk weer COOLE auto. 

En dan rijden we naar de boot. Theo legt me voor de duizendste keer nog maar een keer uit hoe de ventilator werkt en wat ze waarschijnlijk allemaal hebben gedaan in die garage. Ik wil het niet meer weten. Weer genieten van de weinige, maar mooie uitzichten op de snelweg en regelmatig uitstappen. 

In de haven zien we de zwarte wolken al die Stromboli uitbraakt. 

We rijden het vasteland weer op en het is weer tunnel na tunnel na tunnel. Jammer van de uitzichten die tussen de tunnels door aan ons voorbij flitsen. 

Lang duurt het niet want we gaan een hotel scoren. In Palmi vinden we aan zee een geschikte plek. “South Paradise ”. We boeken bij aankomst. Maar niemand aan de receptie. Even buiten wachten, komt er een man aanlopen. De manager had booking vergeten op te zeggen en is er tussenuit geknepen vanwege problemen. Dat begrijpen we tenminste via de vertaal app. 

Maar geen nood hij zal het wel afhandelen. Uitzicht op zee? En we krijgen een kamer. Morgen betalen. Theo vraagt of het restaurant open is vanavond en bestelt per ongeluk al een risotto di mare (allerlei zeevruchten) en gebakken vis. Tja dat krijg je dan als je de app niet gebruikt. 

De man is bereid voor ons alleen te koken, begrijp ik.  Tafeltje aan zee. We zijn dus verplicht om om 20:00 thuis te zijn en dat romantisch restaurant wat ik had gezien aan zee maar te laten schieten. 

Geeft niks. We lachen heel wat af met dat Italiaans taaltje. 

En nu zitten we hier aan de spritz in mijn beoogde restaurantje.  Aan zee bij de rots en super romantisch. 

We hebben vandaag maar 126 km gereden en zien in de verte over de zee Sicilië nog liggen. We beschouwen het inmiddels na 2 weken als “ons eiland.” 

We hebben besloten dit reisje  pas vanaf Rome als terugweg te beschouwen. ( want daar zijn we vaker geweest) 

Dus we genieten verder van het zonnetje en zuid Italië.