Dag 20 San Rafaël - Rancul dinsdag. 07-11-17

Na het ontbijt gaan we de canyon in. Toch nog mooi meegenomen. Valle Grande en de Canyon. Blijft de zee nog over. En weer een nieuwe. Ik lees in de lonely planet dat er een festival is bij Buenos Aires. 10 november.  Hier komen alle gaucho’s samen om hun cultuur te vieren. Wel veel paarden natuurlijk maar het lijkt ons wel wat. We zullen zien. 

Een gaucho is trouwens geen boef maar een cowboy. En een boef is een desperado. Butch Cassidy and The kid hebben hier ook nog rondgedwaald. ( ook gelezen want daar staat geen standbeeld van) 

We gaan maar eens even pinnen in San Rafaël. Dat is hier ook een sport. Lange rijen voor het pinmachien. En gisteren was een feestdag voor bankiers. Resultaat bijna alle pinautomaten leeg.... nog langere rijen. En niet even zeggen dat er niks meer te halen valt! Vandaag zijn we ook lang bezig om in San Rafaël een bank te vinden. Maar we slagen en nemen maar meteen voor de hele week op. (Ik weet niet of dat een goed idee is met al die winkeltjes hier. ) 

Maar als we de stad uit zijn zien we alleen nog maar olijven en druivenvelden. De condors worden vervangen door valkjes. Normaal ook indrukwekkend maar nu lijken ze klein. 

Een honderd km lange rechte kale weg ligt voor ons. Maar als je de nullabor( 1200km) gedaan hebt is dit een kleinigheidje. 

Had ik al verteld dat ze erg van suiker houden hier. Je krijgt 3 zakjes bij de koffie en het toetje is belangrijker dan de maaltijd. en ontbijt bestaat ook uit koekjes en taart. Luilekkerland voor sommige. 

Intussen zitten we weer tussen de koeien. En velden tot aan de horizon. We zijn al blij als er een bocht in de weg zit. 600 km van Buenos Aires af. Maar de cirkel is nog lang niet rond. 

Als ik op de enige rotonde in een straal van 200km een foto wil maken van die indiaan die erop staat. Stopt T een paar keer op de rotonde voor de beste shot. 

Daarna meteen stop politie! En waar gaan jullie naartoe en zo..  ze dachten zeker dat we verdwaald waren!! Haha. 

Weer een paar politieposten verder worden we aangehouden. Weg is opgebroken. En door de vrachtwagens een grote modderpoel geworden We kunnen niet verder. Maar gelukkig is er een hotelletje. 

Oasis. Een aardige man. Heeft nog een kamertje vrij. Restaurant om de hoek. Wat willen we meer. 

Maar ik moet nog even kijken waar we ongeveer zitten.