Dag 12 donderdag 10/12 Otres Beach -Kampot

Het is een heel verhaal vandaag, ik was vroeg wakker Haha ! 

Het luieren en ziek zijn zit niet in ons bloed dus is het weer tijd voor "actie"
Dat houdt in een bustocht naar Kampot waarvan we onderweg ,bij toeval, hoorden dat er een festival is dit weekend. Maar eerst afscheid van ons hutje. Het was achteraf toch niet zo idyllisch als gepland. Alleen een handdoek om onder te slapen en tot 6 uur 's morgens  de beats van de backpackers en karaoke bars aan de andere kant van de baai. 
Ach waren we nog maar jong! 
Maar de omgeving is prachtig! En de oordopjes deden de rest. De klamboe was ook erg rustgevend, tegen het ongedierte. Tot ik gisteren samen met een enorme tor samen in de klamboe zat. Dan is het een stuk minder. Snel eruit en alles uitschudden maar het monster heb ik niet meer gezien. Wel ben ik wakker geschrokken omdat iets mij in mijn teen beet. Daarna was het gedaan met de nachtrust. 
Gelukkig had mijn clubje in Geldrop een etentje rond die tijd en kon ik even meegenieten van de foto's. 
Ik ben dat boek over Cambodja aan het lezen, wat een verschrikkelijke geschiedenis heeft dit land gehad! En tijdens onze reis komen we door veel van de plaatsen waar iets over beschreven staat. Bijna elke stad heeft zijn eigen killing fields. Battambang heeft zelfs een killing cave. ( vul dat zelf maar in). Het is onvoorstelbaar dat de mensen niet verbitterd zijn of lijken. Iedereen lacht en is vriendelijk. Nu hoorde ik gisteren dat de geschiedenis wordt doodgezwegen. Op scholen wordt er niet over gepraat en de mensen ( van onze leeftijd) die het mee hebben gemaakt kunnen of willen er niet over praten. 
Maar PTSS schijnt hier niet te bestaan. Iedereen gaat zijn gangetje en lacht elkaar vriendelijk toe. 
Ook onvoorstelbaar dat de rode Khmer tot 1998 !! In de UN Cambodja heeft vertegenwoordigd. Met hulp van Amerika. Waarschijnlijk omdat de Khmer ook een hekel had aan vietnamezen. Maar PP kwam aan de macht omdat hij in eerste instantie van de moslims af wilde(!). Daarna van de monniken en alle buitenlanders. Daarna eigen volk wat mogelijk bedreigend kon zijn voor zijn ideaal. Zoals gestudeerd, intelligent. Een bril dragen was genoeg om beschuldigd en gedood te worden. 2 miljoen mensen in 4 jaar.......... 
Tot zover het politiek historische verhaaltje. 
Op naar Kampot! 
Een mooie route weer we komen bij bergen. En rijden langs de zee. De chauffeur vraagt of we 5 minuten hebben. Hij moet even thuis langs. Dus met busje en al de kampong in gehobbeld.  Zijn Vrouw opgehaald en weer verder. Het landschap is toch mooier als het wat bergachtiger is. Het lijkt overzichtelijker. Nu zie je verderop hele dorpjes liggen tegen de heuvels op. Maar het meeste is jungle. Overal staan nieuwe tempels en tempels in aanbouw.  De mooie huizen zijn meestal van chinezen die hier alles aan het opkopen zijn, Qua land. 
Ook grote multinationals zijn al flink aan het bouwen. Jammer van dit, nu nog, authentieke land. 
Kampot is, op het eerste gezicht, de meest sympathieke stad tot nu toe. Als we de Tuktuk naar ons hotel nemen zien we dat er nog overal hard gewerkt moet worden om alles klaar te krijgen voor het festival. Stoepranden worden nog gewit. Er moeten nog stellages worden gebouwd etc. 
We nemen ons intrek in een prachtig hotel. Met een Nederlandse eigenaar. Marcel. 
Dat is erg handig. We kunne twee nachten blijven maar willen nu al eentje bijboeken. Dat wordt dan een nacht in een authentiek Khmer huisje slapen. Vinden we niet erg. 
Als we langs de bouwers lopen richting stad ontmoeten we Stéphane. Een Fransman met een straat barretje. Een leuke vent. Beetje sjacheraar. Allemaal kleine bedrijfjes en al 15 jaar hier. Hij is bevriend met de broer van de koning. Die ook komt kijken tijdens dit festival. 
Hij kan grappig vertellen die Stéphane. Als maar de helft gelogen is van wat hij zegt is het nog onwaarschijnlijk. Maar als je hem ziet geloof je het meteen. Zijn vrouw en twee kinderen ontmoeten we ook. 
Ze krijgt 300 dollar mee om 5 fietsen te gaan kopen. Lachend legt hij uit dat dat zijn nieuwe onderneming is. Aan het enthousiasme van de vrouw te zien, weet ze nog niet dat zij dat bedrijfje moet gaan runnen. 
Lekker handig, vindt Steef, dicht bij huis kan ze ook op de kids passen.  
Vroeg naar bed vandaag. Morgen weer een dag.