12-8 dag 14 maandag. van Voss- Sauda

Om vijf uur weer paraat. Een uurtje naar de waterval geluisterd en toen was het tijd voor een ochtendwandeling. Eerst even naar het water kijken, voor de bussen komen. Helemaal alleen , een genot!  Dan een goed WiFi signaal zoeken om de foto’s van gisteren te versturen. 

Het regent en is bewolkt en grijs. Maar wat hebben we de afgelopen twee weken geluk gehad met het weer! En ons koppie zit ook een beetje vol van alle indrukken dus een dagje rust voor de ogen is niet erg. 

Maar het wordt toch weer een ahhh en ohhh dag zo te zien. We rijden door tunnels met rotondes er in. Een keer de verkeerde afslag en je kunt  10 km verder pas keren. Vanuit een tunnel een mooie brug op en dan meteen weer de tunnel in. En dan kilometers langs het Fjord af. Elke keer weer mooie plaatjes.  We ontbijten aan het water en in de auto met uitzicht op een verkleumde visser in een bootje. Het is niet echt koud langs het water maar het waait en miezert een beetje. 

Wij rijden langs Hardangerfjord en zijn in de fruitkwekerij beland. Appels , appels en nog eens appels. De bomen hangen vol met een soort sterappeltjes klein en rood . Maar helaas kunnen we er niet bij.  Morellen worden hier langs de weg verkocht. Maar die zijn te zuur. We ontdekken later dat de appels voor appelsap worden gebruikt. 

We gaan even naar het waterkrachtmuseum in Tyssedal. De geschiedenis van het stroom opwekken dmv waterkracht bekijken. Een balzaal vol Turbines en gelukkig staan ze stil. Wat een lawaai moet dat geweest zijn. En we zien ook hoe ze een waterval hebben “getemd “ en deze door pijpen van boven de berg af hebben geleid. Geen veiligheids regels in 1900 gewoon met een touwbaan ,die berg op en kappen! Niet zeuren. Na 35 jaar hebben ze een hokje gebouwd in de turbinehal voor de administrateur. Die zat tot die tijd gewoon naast een van de turbines te werken. De controle kamer is een lust voor ‘s mans oog. Zoveel knopjes en schuifjes is een ware jongensdroom. 

Dan weer langs woeste watervallen, die veel bekijks hebben. Op naar de lunchplek. 

Dat wordt een stuk voorbij Hara richting Sand. We bespreken meteen een hotel voor vannacht in Sauda. Oei oei. Foutje. We moeten terug. En wel 50 km. En het is een witte weg op de kaart wat meestal onverhard betekent. Maar we hebben “ geluk” de weg is net verhard maar er zijn nog geen vangrails in de berm. Het is een toeristische route en erg smal en we gaan de berg op. Tenenkrommend spannend. Maar heel mooi en als we eenmaal boven zijn komen we in een soort “ Tolkien “ landschap terecht. Een groen( door het mos bedekte stenen ) maanlandschap. Prachtig en ruig. Ze zijn nog steeds bezig met de weg en als we weer door de wolken (dus regen)  naar beneden moeten krijg ik weer kramp in de kuiten , want wie T kent weet dat hij van vaart houdt. Bovendien rijden die Noren hier op het midden van de weg. Zelfs in de onoverzichtelijke bochten. Maar we komen heel aan in Sauda. En hebben weer prachtig weer bij aankomst. We kijken uit op de haven en het is een sjiek hotel. Helaas de ferry die we morgen naar Stavanger wilden nemen vervoert geen auto’s. Dus gaan we de Ryfylke route helemaal afrijden. Eenmaal lekker in de bar van ons hotel regent het weer. Maar we hoeven er niet meer uit vanavond. En ze hebben Nasi !!! Theo moet nog even de ketjap uit de kofferbak halen dan kunnen we aan tafel. Haha.