Dag 5 Zondag. 30-10-16

Op zondag vliegt hier niks weg. Dus hebben we tijd vandaag om de noordoost kant te bekijken. Je kunt hier op veel plaatsen niet komen vanwege de regenval en wegen die weggespoeld zijn. Dus stellen we ons tevreden met de plaatsen waar we wel nog kunnen komen. Boa vista is een leuk eiland maar in twee dagen heb je het wel gezien. Het is dan ook wat kleiner als Australië.  Maar 620 km2 in het rond. Gisteren voor het slapengaan hebben we nog even de plaatselijke ponche de Coco geprobeerd. Het was geen succes. Maar als je van een advocaatje houdt wat naar piña colada smaakt zit je gebakken. Ook was de zaterdag avond disco naast ons stekje. Klonk gezellig , opzwepende muziek ,maar toen ik ging kijken was het gewoon een polonaise.  Later speelde er een bandje. Vooral hard ! Gemiddelde leeftijd rond de 70. Niks mis mee maar dan moet je iets anders op hebben dan ponche...........En veel meer. 
We zijn laat vanmorgen. Beetje spierpijn van het gehobbel in de bak gisteren. We wisselen van Hotel en komen bij Vladjimir  terecht. Aan het strand deze keer en warm water.
In de middag komen we Marlin de chauffeur van gisteren weer tegen en hij brengt ons weer de oostkant op. De wegen zijn hier nog slechter als gisteren. Het rijden op zich is al een avontuur. Verder is er dan ook weinig. We rijden door een oase  en ,net als ik bedenk dat ik moet  schrijven dat hier geen enge beesten zijn , komen we door een van spinnen vergeven laantje. Zo groot als mijn hand en zo geel als wespen, hangen ze in webben tussen de bomen en boven mijn hoofd. 
Geel is toch al niet mijn lievelingskleur en zéker niet als het een beest is. Dus maar regelmatig over mijn haar wrijven om te checken of er geen uit het web is gesprongen. Maar we komen er door heen en ik voel me net Indiana Jones die uit een graftombe stapt. Pffffff
De woestijn gaat direct over in de zee en daar ligt een hoop roest in. Er is hier in 1969 een schip gestrand. En nu ligt het daar. Nou ja ......het wrak. Dé toeristische attractie van Boa Vista. We hebben het gezien en nu weer verder. We rijden door naar Espingueira een kleurrijk dorpje. De kinderen spelen straatvoetbal aan een tafel. En we drinken iets bij de plaatselijke kruidenier. 
We zijn onderweg ook door de Bario of ghetto van Salrei gekomen. Erg arme mensen daar. Huisjes van karton en plastic bij het vuilnisbelt. Ik voel me schuldig en als de oude man in het winkeltje probeert Engels te praten en een muntje vraagt is dat het minste wat je kunt doen om het schuldgevoel af te kopen. 
Hij krijgt zijn muntje en koopt 4 sigaretten. En wegisie! Haha 
Onze middag zit er weer bijna op. We zijn wat loom en gelukkig is het zondag dan mag je niks doen. 
Dus lekker chillen 's middags. 
En vanavond paella eten. Jaja ik weet ook wel dat dat Spaans is maar het is hier alleen Italiaans georiënteerd. Dus veel pizza en pasta. De inlandse gerechten zijn bonen en mais schotels met vis.  Maar afwisseling moet er zijn. We hoeven ook niet èlke nacht op te stijgen in bed van de bonen. 
De vis komt zo uit zee in de paella dus dat moet gaan smaken. Tot morgen!