Dag 19 Julan de Cuyo -Valle Grande maandag. 06-11-17

 Huh? Alweer maandag? De tijd vliegt hier. We gaan vandaag eerst richting Tupungato. Daar is een vulkaan. Een oude welteverstaan en bijna net zo hoog als die van gisteren. We zijn nog steeds in het wijngebied en in plaats van sinaasappels staan hier de Bodegaboeren langs de weg om wijn te verkopen. Mij lijkt het niet zo lekker als het 28 graden is maar vandaag is het bewolkt. En de volgende dagen ook. De plannen veranderen “as we go “ dus daar ga ik maar niet dieper op in. Eerst dit provinciaal parkje eens bekijken. Hopelijk is het geen wandelpark. We laten de bergen even achter ons. En volgen de RN40. Maar als je hier een afslag neemt zit je er weer middenin. Onverwacht komen we bij een Christusbeeld boven op een heuvel. Effe kijken. Prachtig uitzicht! En weer Veel offergaven, vooral chocoladerepen, maar ook armbandjes, rozenkransen, stenen, etc etc. Dat hij een paar antennes op zijn hoofd heeft doet een beetje raar aan. Maar het is een indrukwekkend groot beeld. Op 1200 meter hoogte. Het uitzicht op de vulkaan wordt helaas onttrokken door de bewolking. Op weg ernaar toe volgen we de wijnroute. Bodega’s genoeg. Maar we hebben al een fles voor vanmiddag dus dat laten we links liggen. We proberen zo dicht mogelijk bij de vulkaan te komen maar dit blijkt onmogelijk door de staat van de weg. We keren wederom op onze sporen terug en gaan even in Mazano het historisch dorp in. Een park gewijd aan de Zuid-Amerikaanse oorlog en zo te zien een leuke en leerzame plek voor een schoolreisje. Dan nemen we afscheid van de Andes. Het is weer plattelandstijd. We hebben drie dagen door de pampa’s en siërra’s voor de boeg en dat komt nu nog saaier over als de heenreis. Maar wat is saai?. Er is hier altijd wel wat te zien en alles is nieuw voor ons. Na de watervallen, rotsformaties, Condors te hebben gefotografeerd ( waarbij alle Condors mislukt zijn) ga ik nu Cowboys verzamelen. Oude auto’s zou ook een optie zijn want die zijn er ook genoeg. We zullen zien! Intussen rijden we weer op de 40 tussen de populieren en treurwilgen door het wijnland uit en de lente in. .......en het vlakke lege land met nog lang ,aan de horizon, de contouren van de Andes. En wat hebben we nu nog niet gehad? Een Canyon en de zee, dus oostwaarts we go!! We rijden naar San Rafaël. En nog iets verder huren we een appartementje. En wat voor een !! Midden in de Canyon, hoewel T zegt dat we tussen twee bergen inzitten....... enfin daar valt over te discussiëren. Voor mij is het een Canyon en het is niet te beschrijven ! De condors vliegen om je oren! Nou ja. Beetje overdreven. Je ziet ze heel hoog als een stipje door de lucht zweven. Maar ik heb twee stipjes op film. En het zijn niet de vlekken in mijn oog want ik kan het terugspoelen! We hebben uitzicht op de rivier en het enige minpuntje is dat het restaurant niet open is. Maar er is een winkel in de buurt dus macaroni en blikvis gekocht( groenten en vlees hebben ze niet). En terwijl de zalm beneden ons zowat de rivier uit en op ons bord springt, eten wij macaroni met haring in tomatensaus. Haha. Maar het smaakt!! Dan breekt het onweer los!! Morgen meer.